Πάρος 12-15 Οκτωβρίου 2007

Παρασκευή 12/10/2007

Επειδή λοιπόν αυτή η εποχή δεν παλεύεται, έχω αρχίσει για άλλη μια φορά να ταξιδεύω. Άλλοτε μόνος και άλλοτε με παρέα. Αυτή τη φορά δεν ταξιδεύω για να ξεφύγω από κάτι, όπως έκανα συνήθως αλλά για να βρω κάποιον. Τον ίδιο μου τον εαυτό. Έτσι λοιπόν το ΠΣΚ 12,13,14 Οκτώβρη αποφάσισα να επισκεφτώ έναν πολύ καλό μου φίλο και τη γυναίκα του στην Πάρο, οι οποίοι παρεμπιπτόντως έκαναν την υπέρβαση και μετακόμισαν στο νησί. Τυχεροί. Που θα πάει θα έρθει και η σειρά μας να φύγουμε από τη χαβούζα. Πάρο θα μου πεις τώρα. Ε ναι αυτή την εποχή είναι υπέροχη. Την Παρασκευή το απόγευμα έφυγα με την μηχανή από τη δουλειά, ήδη φορτωμένη από το πρωί, και έφτασα στον βροχερό Πειραιά. Η διάθεση ήταν ολίγον μελαγχολική θα έπρεπε να παραδεχτώ. Έφτιαξε λίγο με την επιβίβαση μου στο καράβι. Κατάστρωμα κλασσικά, μουσικούλα και ocean spray, καθώς ο καιρός ήταν άγριος λίγο στην αρχή του ταξιδιού. Μετά από τεσσερισήμισι ώρες εγώ και ο τίγρης αποβιβαστήκαμε στην Πάρο. Το ζεύγος με τον αδερφό της φίλης μου της Έφης με περίμεναν στο λιμάνι. Ακολουθεί νυχτερινή διαδρομή από το λιμάνι της Παροικιάς στη Νάουσα μέσα από τους σκοτεινούς και θα έλεγα κρύους δρόμους της Πάρου. Δεν το περίμενα ότι η άσπονδη φίλη μου, η υγρασία θα έκανε τόσο έντονη την παρουσία της. Αλλά τα καταφέραμε γιατί τα "παλικάρια" δεν μασάνε και καταλήξαμε να τρώμε στο ταβερνάκι του Δημήτρη. Η διάθεση δεν ήταν και για πολλά και επιλέξαμε να ξεκουραστούμε για σήμερα και να πάμε στο σπίτι του Μάριου και της Έφης. Θα έλεγα ότι η διαδρομή από την Νάουσα στο Άσπρο χωριό μου φάνηκε ατελείωτη (μόλις 20 km) αλλά με αποζημίωνε αυτό το υπέροχο αεράκι που φύσαγε μέσα από το μισάνοιχτη ζελατίνα του κράνους το οποίο νόμιζες ότι θα οδηγήσει στην απόλυτη κάθαρση των σωθικών σου. Φτάνοντας στο χωριό με ενημέρωσαν τα παιδιά ότι θα πηγαίναμε να πάρουμε κάτι πράγματα (ένα πάπλωμα για μένα-το θεώρησα υπερβολικό αλλά την έκανε τη δουλειά του το βράδυ, ήταν αναγκαίο) από ένα φιλικό σπίτι. Σταματώντας ο Μάριος μου έδειξε και το καινούριο του σπίτι στο οποίο θα μετακομίσει σύντομα. Αν και δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε η θέα που είδα από την ειδυλλιακή του βεράντα για να πω τα καλύτερα λόγια στον φίλο μου για την επιλογή του. Φαίνονταν απέναντι στο βάθος τα φώτα της Νότιας Νάξου και της Ηρακλειάς αχνά και κουρασμένα λόγω της άσπονδης φίλης μου, υγρασία είπαμε, που είχε στρογγυλοκαθίσει στον ορίζοντα. Φτάσαμε με αυτά και εκείνα λοιπόν, στο σπίτι των παιδιών. Ακολουθεί ξεφόρτωμα, και ένα τρελό βράδυ με χιώτικες μαστίχες (αλκοολούχο ποτό, όποιος δεν το έχει δοκιμάσει θα έπρεπε). Τρελό με την έννοια ότι αν δεν είχε τελειώσει η μαστίχα - και κάτι ούζα- θα συνεχίσαμε να μιλάμε μέχρι το πρωί. Και η προοπτική ότι θα βοηθούσα τον Μάριο την επόμενη μέρα να στήσει τα έπιπλα του καινούριου σπιτιού του, μαζί με ένα μπάνιο στη θάλασσα και κάτι διαδρομούλες που ήθελα να κάνω, με έπεισε ότι 'επρεπε ξεκουραστώ λίγο.

Σάββατο 13/10/2007

Μία φωτογραφία μόνο από το πρωινό του Σαββάτου....












συνεχίζεται....

Σάββατο πρωί λοιπόν...Το ξύπνημα ήταν λίγο βάρβαρο γιατί ήταν πρωινό, κατά τις δέκα μην φανταστείτε) και μετά τις μαστίχες και τα ούζα ήταν και δύσκολο. Με άναν όμως περιποιημένο καφεδάκι όλα ήταν εύκολα. Η μέρα μας ξεκινάει λοιπόν με την επίσκεξη (μέρα πια στο καινούριο σπίτι των παιδιών. Ο τι ωραία θέα.....


Με φαντάζομαι, όταν ολοκληρώσουν το σπίτι να πίνω τα καφεδάκια μου σε αυτήν την υπέροχη βεράντα.